musika... buhay ko

ang sarap talaga ng pakiramdam pag kumakanta ako, kahit na ako lang ang nagkakaroon ng magandang pakiramdam. pakiramdam ko may lakas akong gawin ang maraming bagay (i.e. minutes sa kas, post dito, telebabad sa kaibigan). ok, ung mga nakasulat jan e ndi ko madalas gawin kahit ung telebabad part. isipin nio, gabi na at buhay pa rin ako kahit hindi na ako nag-dinner dahil tinamad na ako. ok sige... kanta pa.
" friends ask me how i feel, am nonchalant about it. am going to extremes to prove am fine without you. but in reality am slowly losing my mind underneath the guise of smile gradually am dying inside..."
antagal ko na palang hindi kumakanta ng pagkantang alam ko... basta. talo daw ang isko sa voices. kumusta naman ang almost grand slam? sa bagay wala naman akong K magsalita tungkol doon dahil isang taon lang ako naging isa sa kanila, ako pa ung panira.
"so i wear my disguise till i go home at night i turn down all the lights and then i breakdown and cry..."
nasaan na nga ba ang musika ko ngayon? anjan-jan lang sa tbi-tabi? ewan.
"i think i better go get out and let me release some stress. don't ever wanna feel no pain. hopin for the sun but it looks like rain..."
nakakapagod nang kumanta. pero hindi ako nagsasawa. pahinga lang ang kelangan ko at maya-maya e balik na ako sa dati. kakanta na ulit.